25 keer op bedevaart, een getuigenis

7 september 2019: 335e grote bedevaart naar Halle

Zin om op 7 september 2019 mee te stappen? Schrijf je snel nog in: https://forms.gle/V85ygKuaFm3z48A19


Tom Vercauteren gaat dit jaar voor de 25e keer mee. Een getuigenis:

Een bedevaart, zo zegt men vaak, is altijd een “versterving”, een offer.
Offeren kennen we: meestal wil dat zeggen dat je geld geeft.
Het offer dat ik breng door van Sint-Niklaas naar Halle te gaan, is geen financieel offer. Het is ook niet zozeer een fysiek offer, alhoewel de tocht van 60 km best zwaar is, dat valt niet te ontkennen. Voor mij is het offer dat het moeilijkst te brengen is: tijd. Tijd die ik niet met mijn kinderen doorbreng, dat mijn echtgenote er alleen voor staat.

Maar toch is deze jaarlijkse bedevaart iets wat ik wil doen. Moet doen. In september al voor de 25e keer! Het is voor mij een manier van thuiskomen. Niet gewoon thuis, maar Thuis.

Met de auto is het een uurtje rijden, te voet ben je 11 uur effectief aan het stappen. Onderweg is er altijd een moment dat ik me afvraag: Wat loop ik hier nu weer te doen? Waarom ben ik hier in Godsnaam aan begonnen? Waarom offer ik mijn kostbare tijd op, en ben ik niet thuis bij mijn gezin. Ik werk fulltime, dus ik zie mijn kinderen en echtgenote al te weinig wat mij betreft.

En dan gaat de zon op boven de velden, en wat later zie je de basiliek, en dan weet je dat je Thuis bent. Dan weet je dat je even mag tot rust komen in de armen van Maria. Zo voelt dat voor mij, als kerel van 41 jaar: ik mag even als kleine jongen op de schoot van Maria kruipen, en mijn verhaal doen. Even vertellen wat er dit jaar goed gegaan is, wat er minder was, wat ik voor volgend jaar hoop, ... En uiteraard even bidden: voor mijn gezin, mijn familie, voor de bedevaarders die wegens ziekte niet mee kunnen, en voor zo veel meer.

In de rush van het dagelijkse leven is er zo weinig gelegenheid om hierover na te denken, en om even stil te worden, te bidden. Op weg naar Halle heb je tijd genoeg.



Tom