Op wikipedia lezen we over bedevaart dat het een tocht of een reis is naar een bedevaartsoord dat een bijzondere betekenis heeft. Redenen voor het ondernemen van een bedevaart zijn onder andere: om over een hogere waarheid, God of het leven na te denken; om het Heilige te "ervaren", om een gunst (bv. genezing) te gaan vragen; respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen of zelfs boete te doen voor misstappen (zonden); om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan; om 'de ervaring'; 'om er geweest te zijn'; of om andere mensen te ontmoeten.
Tom Vercauteren ging al meer dan 25 keer mee op bedevaart van Sint-Niklaas naar Halle. Hij getuigt:
Offeren kennen we: meestal wil dat zeggen dat je geld geeft.
Het offer dat ik breng door van Sint-Niklaas naar Halle te gaan, is geen financieel offer. Het is ook niet zozeer een fysiek offer, alhoewel de tocht van 60 km best zwaar is, dat valt niet te ontkennen. Voor mij is het offer dat het moeilijkst te brengen is: tijd. Tijd die ik niet met mijn kinderen doorbreng, dat mijn echtgenote er alleen voor staat.
Maar toch is deze jaarlijkse bedevaart iets wat ik wil doen. Moet doen. Ondertussen al meer dan 25 keer! Het is voor mij een manier van thuiskomen. Niet gewoon thuis, maar Thuis.
Met de auto is het een uurtje rijden, te voet ben je 11 uur effectief aan het stappen. Onderweg is er altijd een moment dat ik me afvraag: Wat loop ik hier nu weer te doen? Waarom ben ik hier in Godsnaam aan begonnen? Waarom offer ik mijn kostbare tijd op, en ben ik niet thuis bij mijn gezin. Ik werk fulltime, dus ik zie mijn kinderen en echtgenote al te weinig wat mij betreft.
En dan gaat de zon op boven de velden, en wat later zie je de basiliek, en dan weet je dat je Thuis bent. Dan weet je dat je even mag tot rust komen in de armen van Maria. Zo voelt dat voor mij, als kerel van in de 40 jaar: ik mag even als kleine jongen op de schoot van Maria kruipen, en mijn verhaal doen. Even vertellen wat er dit jaar goed gegaan is, wat er minder was, wat ik voor volgend jaar hoop, ... En uiteraard even bidden: voor mijn gezin, mijn familie, voor de bedevaarders die wegens ziekte niet mee kunnen, en voor zo veel meer.
In de rush van het dagelijkse leven is er zo weinig gelegenheid om hierover na te denken, en om even stil te worden, te bidden. Op weg naar Halle heb je tijd genoeg."
Op bedevaart gaan is een tocht ondernemen
en iedere tocht is een beeld
van onze levensweg.
Het is weggaan uit een plek
waar we in onze aarde geworteld staan
en vastzitten aan alles wat ons dierbaar is;
Ons huis; onze familie; onze vrienden,
de veiligheid en de geborgenheid,
om te gaan naar een plaats
waar we hopen heil en genade te ontvangen.
is vermoeid geraken
en pijnlijke voeten krijgen,
de ontmoediging bevechten
en de bekoring bestrijden
om langs de weg te blijven zitten.
Het is ook de vreugde beleven
dat iedere bocht in de weg
een ander landschap opent
en elke heuveltop een wijds gezicht schenkt.
Het is de blijdschap ervaren
van de aankomst op de bestemming,
omdat men het gevoel heeft
er thuis te komen bij een moeder of een vriend,
die de deur opent op de eeuwigheid van God.
Luister zeker ook naar onze getuigenissen op Radio Maria:
https://bedevaartstniklaashalle.blogspot.com/p/beleef-onze-bedevaart-via-radio-maria.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten